€59.90
Gaston De Mey (1933-2015) volgde van 1952 tot 1963 les aan de Kunstacademie in Eeklo. Hij was leerkracht Nederlands in dezelfde stad. Vanaf 1968 koos hij ervoor om zijn kunstwerken op te bouwen met lettertekens en deze te groeperen in letterbanen en letterstructuren. Hij opteerde voor een op voorhand vastgelegde letterordening en gebruikte zwarttinten op witte achtergronden en uitzonderlijk kleur in zijn werk. Aanvankelijk werden kleefletters aangebracht op houten panelen. In zijn werk verviel de leesbare taal – zoals bij de deconstructie in de filosofie – in een essentiëlere maar onleesbare ordening van lettertekens in diverse geometrische vormen en formaten.
De Mey werd geïnspireerd door het constructivisme en meer bepaald door Piet Mondriaan aan wie hij een reeks werken opdroeg. Vanaf 1993 gebruikte hij voor zijn schilderijen ook Griekse, Cyrillische, Latijnse en Hebreeuwse lettertekens. Zo bracht hij de mondialisering in zijn werk. Een kunstboek met vooral aandacht voor het werk zelf, was een idee waar de kinderen van de kunstenaar reeds lang mee speelden.
Een selectie van zijn omvangrijk oeuvre werd gebundeld in een aantrekkelijk kijkboek, met korte teksten die eerder verhelderen dan analyseren. Ook de meer gevoelige kant van Gaston De Mey, die lang onbelicht bleef, maar die spreekt uit de titels van zijn werken, komt aan bod.
30 x 24 cm
208 pagina’s, hard cover
Nederlandstalige uitgave:
978-90-5856-720-8
| Gewicht | 1.5 kg |
|---|
Veertig jaar in de kunstwereld en meer dan vijftig werken in de openbare ruimte. Beeldhouwer Luk Van Soom hoeven we in België en Nederland niet meer voor te stellen. Deze eigenzinnig vormgegeven monografie vol foto’s, inspiratiebronnen, teksten en herinneringen zet zijn leven als kunstenaar in de kijker en brengt zijn artistieke parcours in kaart.
Graficus, beeldhouwer, schilder, ontwerper van wandtapijten,… het artistieke palmares van Herman van Nazareth, pseudoniem van Herman Van Aerden, munt uit in creatieve multidisciplinariteit en eigenzinnigheid. Zijn abstract-expressionistische beelden zijn vaak onbehouwen, ruw gekapt en krachtig geboetseerd, gezichtsloos maar met een eigen stem. Zijn vormentaal is sober en universeel en grijpt op dramatische wijze terug naar de oervormen.
De Limburgse juweelontwerpster Iris Mondelaers (1973) tast vakkundig de grenzen van de edelsmeedkunst af. Vooral gekend voor haar florale werken, experimenteert Mondelaers met materialen zoals goud en zilver en vaak in combinatie met halfedelstenen, diamenten en parels. Haar juwelen zijn veelzijdig, de ene keer speels, de andere keer strakker, maar steeds ontegensprekelijk vrouwelijk.
Het werk van Pia Burrick koketteert niet, maar vertelt. Verhalen en beelden die raken, ontroeren, soms ook verontrusten. Het kan worden opgedeeld in toegepast en vrij werk. Toegepast, op vraag gemaakt voor het interieur en ter aanvulling van bestaande elementen. Creaties, vooral glas-in-lood in de traditionele techniek maar met een hedendaagse vormgeving en bovenal in harmonie met de ruimte.
Emile Van Doren (1865-1949) was een landschapsschilder, zijn leven lang. Hij schilderde aan de Belgische kust, in Brugge en in Zeeland, in de groene rand rond Brussel en aan de Schelde. Maar hij is vooral bekend als onvermoeibaar schilder van de Kempen.
Dit boek voor jong en oud van Ingrid Godon en Paul Verrept verschijnt naar aanleiding van de tentoonstelling Emile Van Doren. De schilder en zijn landschap in C-Mine Genk (15 april 2015 – 13 juni 2015).
‘Ik ben Rops, deugdzaam zijn kan ik niet en hypocriet wil ik niet’. Dit credo zal de Belgische fin-de-sièclekunstenaar Félicien Rops zijn leven lang huldigen. Zijn tekeningen, gravures en illustraties weerspiegelen zijn vrije levensstijl en creatieve geest.
Het olieverfschilderij Onze-Lieve-Vrouw met het Kindje Jezus, St.-Joris, St.-Donaas en kanunnik van der Paele van Jan van Eyck is zonder twijfel het pronkstuk van de collectie Vlaamse Primitieven van het Brugse Groeningemuseum, het is een icoon, een publiekstrekker en zonder meer één van de topwerken van de Zuid-Nederlandse schilderkunst in de vijftiende eeuw.
Van 5 mei tot 16 september 2018 vormt Brugge het decor voor de tweede editie van de Triënnale, een kunstenparcours in het hart van de historische stad. Met als thema Liquid City wil de Triënnale de rol van een stad als Brugge in een geglobaliseerde en veranderende wereld onderzoeken. Met de artistieke en architecturale installaties creëren de deelnemers aan Triënnale Brugge 2018 | Liquid City gastvrije openbare ruimtes in de binnenstad. Die tijdelijke ingrepen op minder bekende en iconische plaatsen in het historische stadsbeeld bieden kansen tot verwondering, ontmoeting en dialoog.
